Uit Napels komt dit strijkerskwartet dat met deze EP (3 nummers, 25 minuten- aan zijn derde outing toe is. Het viertal (twee violen, altviool en cello) brengt hier vijf eigen composities, al dan niet op bestaande volksmuziekjes gebaseerd en naar de zestien snaren vertaald door violist Andrea Esposito en Marco Pescosolido. Voor de plaat werd overigens een beroep gedaan op de percussieve inbreng van Marco Schmitt, die zelden op de voorgrond treedt, maar op discrete wijze de ritmes stevig uittekent, zodat de overige vier vrijuit hun gang kunnen gaan.

Als ze met z’n allen beginnen te freewheelen, dan kun je uitermate goed horen dat de heren (Paolo Sasso en Luigi Tufanp werden nog niet bij naam genoemd) er allemaal een heel gedegen klassieke opleiding hebben op zitten en dat ze daarbuiten geïnteresseerd zijn in folk én in jazz. Nu eens overweegt het ene, dan weer het andere, maar aan het eind van de rit kun je maar tot één slotsom komen: dit is erg goed gedaan, want de musici weten heel goed waarmee ze bezig zijn.

Met een puur instrumentale plaat van A tot Z boeien, dat is niet evident, maar deze”New Wavers” doen het maar mooi: ze brengen muziekjes uit verschillende windstreken samen en bekleden ze met fraaie nieuwe gewaden, waarbij mij één woord voor ogen komt: “stroomlijn”. Dit is erg mooie muziek, waarin traditie en moderniteit netjes hand in hand gaan en waarbij je spontaan aan film gaat denken. Fris, oerdegelijk en dus zeer aan te bevelen !

(Dani Heyvaert)